Wirus cytomegalii (CMV) to powszechny patogen, który zakaża większość ludzi na świecie. U osób z prawidłową odpornością często przebiega bezobjawowo lub z łagodnymi objawami, takimi jak powiększenie węzłów chłonnych czy stan podgorączkowy. Po zakażeniu wirus pozostaje w organizmie w stanie uśpienia, ale może ulec reaktywacji, zwłaszcza u osób z obniżoną lub upośledzoną odpornością.
Obecność wirusa CMV u kobiet w ciąży – ryzyko zakażenia płodu
U kobiet w ciąży zakażenie wirusem cytomegalii jest szczególnie istotne ze względu na ryzyko zakażenia płodu. Zakażenia pierwotnego, czyli pierwszego kontaktu z wirusem w czasie ciąży, towarzyszy największe ryzyko transmisji wirusa przez łożysko, sięgające nawet 50%. W przypadku zakażeń wtórnych lub reaktywacji wirusa ryzyko to jest znacznie mniejsze, około 1-3%.
Największe zagrożenie dla dziecka wiąże się z zakażeniem pierwotnym, zwłaszcza w I trymestrze ciąży, kiedy rozwijają się najważniejsze narządy i układy, w tym ośrodkowy układ nerwowy. W tym okresie istnieje także ryzyko poronienia lub obumarcia płodu.
Zakażenia wirusem CMV – objawy cytomegalii i konsekwencje dla dziecka
Wrodzone zakażenie wirusem cytomegalii może prowadzić do poważnych objawów cytomegalii wrodzonej u noworodka, takich jak małogłowie, powiększenie wątroby i śledziony, żółtaczka, a także niedosłuch czuciowo-nerwowy, zapalenie mózgu, zapalenie siatkówki i uszkodzenie układu nerwowego. U niektórych dzieci występuje także śródmiąższowe zapalenie płuc oraz zapalenie wątroby. Objawy cytomegalii mogą być różnorodne i często mają charakter przewlekły.
Źródła zakażenia i profilaktyka
Głównym źródłem zakażenia dla kobiet w ciąży są małe dzieci, które mogą wydalać wirusa w ślinie i moczu nawet przez 24 miesiące, często bezobjawowo. Do zakażenia dochodzi przez kontakt z zakażonymi wydzielinami. Wobec braku szczepień ochronnych, podstawą jest profilaktyka higieniczna, w tym częste mycie rąk i unikanie dzielenia się naczyniami czy sztućcami z małymi dziećmi.
Dodaj komentarz